اولین سازندگان حرفه ای عطر، آنگوئن تاری، داد و ستد خود را در کاپوا به عنوان مرکز تجارت این صنعت آن جام می دادند. از عطر، استفاده ی فراوانی در مسابقات و بازی ها چه به عنوان هدیه ای برای جمعیت حاضر و چه به عنوان عاملی برای از بین بردن بوی خون و بوهای نا مطلوب میدان مسابقه به عمل می آمد. برآورد شده است که رومیان در قرن نخست میلادی نزدیک به سه هزار تن عود و پانصد تن مُر استفاده کرده اند. البته رومیان از عطر به طور افراطی استفاده می کردند. به عنوان مثال نرو و همسرش پوپایا در قصرشان نوعی لوله کشی عطر با پوشش مخفی طراحی کرده بودند تا هنگام میهمانی، گلبرگ های گل از سقف کاخ به فضا پراکنده شوند. علاوه بر این، کبوتر هایی با بال های خوشبو شده شان محیط را با پرواز خود معطر می کردند. نقل شده است که هنگام مرگ پاپویا، نرو تمام ذخیره ی یک سال عود را که بالغ بر صدها تن می شد، در مراسم تشیع همسرش سوزاند. در اواخر دوران امپراطوری، هلیوگابال متاثر از فزونی قدرت و ثروت، لبانش را طلاکوبی می نمود، دست ها و پاهای خود را با حنا رنگ می کرد و چشم هایش را با حلقه های آبی و طلایی می آراست. این امپراطور روم، برخاسته از سوریه، سرزمین گل سرخ بود و همانند نرو، علاقه فراوانی به شکوفه های گل سرخ داشت. زمانی که روم در برابر بربر ها شکست خورد، نور عودهای سوزان در سراسر اروپا خاموش شد و گلبرگ های گل سرخ، همراه با جریان آب، از این سرزمین رخت بر بستند.
نظر بدهید