در دورانی که اسکندر مقدونی، شاگرد ارسطو، نیمی از جهان را فتح کرد و علاقه و اشتیاق یه عطر را از پادشاهان شکست خورده پارسی فرا گرفت، علوم داروسازی و گیاه شناسی توسط بقراط و تئوفراستوس گسترش می یافت. اما مسلما این ارسطو بود که در قرن سوم پیش از میلاد مسیح، نقش قابل توجهی در تولد علم شیمی ایفا کرد و ارتباط بین شیمی و تاثیر مواد معطر بر روح و روان انسان را بنیان نهاد. او اولین شخصی بود که دریافت از تبخیر آب دریا، آب خالص حاصل می شود. ارسطو کتاب ((الهرامسه)) نوشته المکیم را ترجمه کرد. در این کتاب به تفصیل درباره نظریه ای که همه مواد را متشکل از چهارعنصر: آتش، زمین، باد و آب می داند و برای اولین بار توسط امپدوکلس در 450 سال پیش ازمیلاد ارائه شده، بحث شده است. طبق این نظریه، با تغییر نسبت به این چهار عنصر در هر ترکیب، می توان تمام مواد دیگر را ساخت. نظریه فوق بعدها تا ارتباط مزاج انسان با فصول مختلف سال و عناصر گسترش پیدا کرد. در این نظریه از چهار مزاج اصلی انسان، بلغم (قوی، آرام، محتاط)، صفرا (آتشی مزاج، تندخو)، دموی (خوش بین، دلگرم) و سودا (غمگین و افسرده) نام برده شده است. با ترکیب دو به دوی این مزاج ها در مرزهای هر کدام، هشت مزاج به دست می آید. برخی از نظریه های امروزی آروماتراپی پیرامون این هشت مزاج شکل گرفته اند. بیشترین مواد معطری که یونانیان استفاده می کردند شامل گل سرخ، زعفران، کندر، مر، بنفشه، سنبل هندی، دارچین و سرو بود.
آن ها برای تامین این مواد با سرزمین های دور دست از جمله مناطق اطراف مدیترانه و خاور میانه داد و ستد می کردند. در روم، پلینی و الدر یک روش ابتدایی برای استخراج روغن خوشبو از صمغ سرو با استفاده از یک بستر پشم ابداع کردند که می توان آن را اولین تجربه و آزمایش کروماتورافی محسوب کرد. در این برهه از زمان، تکنیک های لعاب کاری شیشه و همچنین یکی از مهم ترین کشفیات در مورد شیشه، یعنی قابلیت دمیدن در آن، کشف گردید. نقش اصلی رومیان در توسعه عطر عمدتا شامل ایجاد یک صنعت برای تولید مواد خام و ساخت انواع عطرها در شکل های مختلف است. پیروزی های نظامی رومیان علاوه بر این که منابع جدیدی در اختیار آن ها قرار می داد، امنیت راه های تجارت مواد را نیز تامین می کرد به طوری که آن ها می توانستند تقاضا برای عطر را در سرتاسر سرزمین روم تامین کنند. مهم ترین محصولات عطری آن زمان روم عبارت بودند از:
هدیزماتا: مرهمی جامد معمولا به شکل صمغ یا زرین
استیماتا: آب حاوی گلبرگ های گل
دیاپازماتا: پودر مخلوط مواد معطر با تالک یا گچ
افراد ثروتمند روم جعبه هایی از عود، آچرا، در خانه هایشان نگه می داشتند و در زمان استحمام نیز ظروف عطر و بدن خراش، تیغه های چوبی که برای پاک کردن روغن معطر از روی بدن به کار برده می شدند، با خود به حمام می بردند.
نظر بدهید