در کتاب آسمانی انجیل به کرات از مواد معطر نام برده شده است. به عنوان مثال: زمانی که برادران یوسف او را به عنوان برده فروختند:
(( قبیله ای از اسماعیلیان که بار شترهایشان مُر، روغن بلسان و ادویه جات بود از گیلاد عازم مصر بودند تا آن جا بار خود را پیاده کنند.))
خدا به موسی در مهاجرت بنی اسراییل از مصر به کنعان، دستور ساخت عطری مقدس را برای خودش و نوع متفاوت دیگری را برای کشیش هایش به او آموخت. ملاقات ملکه ی سبا با سلیمان، به درخواست ملکه صورت گرفت تا راه های بازرگانی شبه جزیره ی عرب، سرزمین سرشار از مر و کندر، از فلسطین تا بین النهرین و مصر باز بماند.
داستان حضرت عیسی، مملو از استفاده از عطر است، از کندر و مر که هدایای او به هنگام تولد بودند گرفته تا استفاده از سنبل هندی برای شستشوی پاهایش در طول زندگی و در نهایت استفاده از مر در بستن کفن به بدنش پس از به صلیب کشیده شدن. فلسطین از راه داد و ستد و کشت گیاهان معطر به منبع بزرگی از مواد معطر و یک مسیر کلیدی برای کاروان ها تبدیل شده بود.
بعد ها یونانی ها استفاده از عطر را نه تنها در مراسم مذهبی بلکه برای اهداف کاملا لذت گرایانه و در بازی ها و ورزش ها به کار گرفتند که این مهم، آغاز اشکال ابتدایی از عطر درمانی بود. در داستان های آن ها به وفور از عطریات نام برده می شد. اشک های دختری که توسط خدایان به درخت تبدیل شده بود به قطرات صمغ مر تشبیه شده است.
نظر بدهید