عطر ماده، عصاره یا فرآورده ای است که بوی مطبوعی می دهد. اکتشاف، استخراج و استفاده از مواد معطر، در ابتدا توسط روحانیون دینی و با انگیزه ی مذهبی آغاز شد و ریشه لغت عطر (perfume) در زبان لاتین per fumum است که (با) یا (از طریق) (دود) معنا می دهد. این نامگذاری به این علت است که انسان های باستان، در زمان نیایش، با سوزاندن عود و بخور آن به حالت خلسه رفته و به خدایان نزدیک می شدند.
عطرسازی از مصر باستان، بین النهرین، دره سند و چین سرچشمه گرفته است. پس از آن توسط رومیان و داروسازان عرب و ایرانی که تکنیک تقطیر و تعلیق عرقیات (که معمولاً از مواد گیاهی در الکل به دست می‌آیند) را می دانستند، توسعه یافت، در واقع آنها عطر را اصلاح کردند. این دانش بعدها به اروپای قرون وسطی آورده شد و عطرسازی به زودی در دربارهای سلطنتی به ویژه در قرن هفدهم در فرانسه و انگلستان و ایتالیا رونق گرفت. روغن های معطر نیز برای شفا و تندرستی مورد استفاده قرار می گرفتند، به این معنی که حرفه های عطرساز و داروساز در هم تنیده شدند. به طرز عجیبی، صنعت چرم اروپا به توسعه عطرسازی سرعت بخشید.
در تاریخ عطرشناسی در قرن های 17 و 18 بود که به هنگام دباغی و تولید چرم از فرآیندهای پوسیده با بوی نامطبوع استفاده می شد و به این معنی بود که کالاهای چرمی بوی نامطبوعی را به همه کسانی که از آنها استفاده می کردند انتقال می دادند. اشراف اروپایی و مصرف کنندگان جامعه بالا خواستار این بودند که کالاهای چرمی آنها بوی خوشی داشته باشد. دستکش های چرمی، در شهرهایی مانند گراس در پروونس، که به خاطر کشت مواد گیاهی (به ویژه گل هایی که برای تولید اسانس ها استفاده می شدند) معروف بود، این چالش را حل کردند. در قرن هجدهم، عشق ماری آنتوانت به عطر به خوبی ثبت شد، عطرهای او توسط استاد عطرساز برجسته Jean-Louis Fargeon تهیه می شد. Fargeon انواع عطرها را متناسب با شرایط و نیازهای مختلف ماری آنتوانت تولید می کرد تا آنجا که عطرهایی برای معطر کردن آب حمام او نیز ارائه داده بود.
عطر در قرون گذشته و در ابتدا با اهداف مذهبی و کسب لذت مورد استفاده قرار می گرفتند و سپس برای مصارف علمی و روانی به کار گرفته شدند. پس از گذشت دوران ما قبل تاریخ و با ظهور تمدن، استفاده از عطر در چهار مهد بزرگ فرهنگ بشریت، چین، هند، مصر و بین النهرین افزایش یافت و سپس به مرور زمان به ایران، یونان، فلسطین، روم و سرزمین های عرب گسترش یافت.
تولید عطرهای اروپایی و تجاری سازی صنعت عطر در بریتانیا، در اواخر قرن 18 و 19، و در نتیجه انقلاب فرانسه و جنگ در اروپا، اتفاق افتاد. بریتانیا شاهد صنعتی شدن سریع و پیشرفت های تکنولوژیکی بود که در مقایسه با همسایگان نزدیکش در آن زمان، از خود یک جامعه مصرف کننده شکوفا و ثروتمندتر ایجاد کرد. امپراتوری بریتانیا با راه های تجارت جهانی خود و سازمان هایی مانند شرکت هند شرقی، ادویه ها و ترکیبات عجیب و غریب مختلف را برای عطرسازان و مصرف کنندگان به طور یکسان فراهم آورد.
در قرن 20 علم شیمی و انقلاب صنعتی دست به دست هم دادند تا تحول شگرفی در صنعت عطر به وجود آید به طوری که همه افراد جامعه بتوانند از عطر استفاده کرده و از آن به عنوان عاملی برای ارتقا زندگی خود بهره گیرند.
عطرها معمولاً از مواد گیاهی یا ترکیبی از مواد گیاهی معطر تولید می شوند. اسانس ها از قسمت های مختلف گیاه، گل ها، دانه ها و پوست استخراج می شوند. با این حال، بسیاری از چیزها نسبت به روزهای اولیه عطرسازی تغییر کرده است. پیشرفت های علمی باعث شده است که بسیاری از این ترکیبات مشتق شده طبیعی به صورت مصنوعی تولید شوند. عطرسازی مدرنی که امروزه می شناسیم در اواخر قرن نوزدهم با سنتز تجاری ترکیبات معطر مانند وانیلین یا کومارین آغاز شد. این امر منجر به ایجاد عطرهایی با رایحه هایی شد که قبلاً فقط از منابع طبیعی قابل دستیابی نبود.
نظر بدهید